- mümaniət
- is. <ər.> Mane olma, maneə, əngəl, maneçilik; qarşıdurma, zidd getmə. Mümaniəti aradan qaldırmaq. Mümaniət etmək (göstərmək) – mane olmaq, maneçilik göstərmək, əngəl törətmək. Hər gün sənin hüzuruna mən gəlmək istərəm; Bu əmrdən mümaniət eylər həya məni. S. Ə. Ş.. Zeynal öz qəbahətini düşünərək Səlimin <otağa> keçməsinə mümaniət etməmişdi. S. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.